Pierwszy w MARKACH Pochówek DZIECI ZMARŁYCH przed NARODZENIEM

Bogusława Sieroszewska StowarzyszenieMPS

 30 grudnia 2017    22:03

 


 

Dnia 28 grudnia br,   na mareckim cmentarzu, przy Pomniku Dziecka Utraconego, odbył się pierwszy pogrzeb Dzieci Zmarłych przed Narodzeniem. Miało to miejsce w szczególnym dniu, w którym Kościół wspomina Świętych Młodzianków, Męczenników,  Niewinne Dzieci Betlejemskie wydane na rzeź przez bezlitosnego króla Heroda.





Ceremonię godnego pożegnania Dzieci Utraconych na cmentarzu poprzedziła uroczysta Msza Św. w intencji wszystkich rodziców, którzy utracili swoje Dzieci, odprawiona o godz. 14.00 w kościele parafii Św. Izydora przez księdza proboszcza Kazimierza Sztajerwalda.  Marecka wspólnota wiernych czynnie uczestniczyła we Mszy św., w tym członkowie Komitetu  Budowy Pomnika  Dziecka Utraconego, siostry karmelitanki Dzieciątka Jezus z Pustelnika oraz administracja Mazowieckiego Szpitala Bródnowskiego, którego zarząd podjął decyzję o przekazaniu ciał Dzieci  Zmarłych przed Narodzeniem do godnego pochówku w Markach. Wiele osób przyjęło Komunię Świętą wynagradzającą za grzechy przeciwko życiu.










Przez cały czas trwania ceremonii w kościele oraz na cmentarzu, uwagę wszystkich zgromadzonych przykuwała biała trumienka zawierająca 29 ciał bezimiennych Dzieci Utraconych, niedonoszonych przez matki. Trzeba zaznaczyć, że według zapewnień pracowników administracji szpitala Dzieci Utracone pochowane w Markach nie pochodziły z aborcji. Białej trumience towarzyszyły białe szaty liturgiczne księdza odprawiającego Mszę Św., które symbolizują czystość, niewinność, ale również i radość. Były też białe róże w wieńcach przygotowanych przez panią Agnieszkę.






Śmierć przyszła na świat na skutek ludzkiego grzechu, przypomniał ks. Kazimierz w swojej homilii, a w szczególności śmierć tych Dzieci pozostaje dla nas wyzwaniem do osobistego nawracania. Chrystus umarł za wszystkich i pragnie wszystkich zbawić. Każdemu z nas ofiaruje dojście do zbawienia w sposób sobie wiadomy. Ufamy, zapewniał ksiądz proboszcz, że Dzieci te, gdyby urodziły się żywe, byłyby ochrzczone w wierze rodziców. Teraz ogarnięte są Bożym Miłosierdziem i łączymy się z nimi w tajemnicy świętych obcowania.


 

 

 



Gwoli przypomnienia, Pomnik Dziecka Utraconego na mareckim cmentarzu to dzieło Komitetu Budowy Pomnika, któremu od początku błogosławił Jego Ekscelencja Ksiądz Arcybiskup Henryk Hoser. Po kilku latach usilnych starań Pomnik odsłonięto na Wielkanoc, a poświęcono 15 października br. w Dzień Dziecka Utraconego, który jest obchodzony w Polsce już od 2004  roku. Pomnik  przedstawia Świętą Rodzinę - Matkę Bożą, która na kolanach trzyma małego Pana Jezusa, za nimi stoi Święty Józef, który obejmuje ich swoimi opiekuńczymi ramionami. Do Świętej Rodziny tuli się trójka dzieci. Pomnik z napisem "MAMO, TATO, KOCHAM WAS. DO ZOBACZENIA W NIEBIE"  niewątpliwie pociesza strapionych rodziców, koi ich żal i daje im nadzieję na spotkanie w życiu wiecznym.





To że pomnik jest spełnieniem potrzeby wielu serc nieukojonych po stracie Dziecka, świadczyły liczne znicze, wręcz dywan zniczy, zapalonych po raz pierwszy w Dzień Wszystkich Świętych 1 listopada br. Jest to pomnik, z którym identyfikują się pogrążeni w żałobie rodzice, którzy wcześniej, z różnych przyczyn, nie zdecydowali się odebrać ze szpitala swoich Dzieci Zmarłych przed Narodzeniem. Niekiedy matki nie były w stanie przyznać się, nawet przed najbliższą rodziną, do tego, że poroniły swoje Dzieci i przez wiele lat nosiły w sercu nieutulony smutek, spowodowany brakiem godnego pochówku.


 



Marecki Pomnik Dziecka Utraconego stanął na miejscu dawnych, przedwojennych i powojennych, grobów tzw. sióstr Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Siostry przekazały ten teren na pochówki dzieci zmarłych przed narodzeniem, dzieci utraconych, których rodzina nie mogła pochować w grobie rodzinnym, ponieważ takiego jeszcze nie posiada, lub których rodzice, z innych różnych przyczyn, nie zdecydowali się na odebranie ciała utraconego dziecka ze szpitala.





W ostatnim czasie wokół pomnika w Markach wymurowano groby na małe trumienki, które czekają na tradycyjne pochówki w ziemi tak,  jak to miało miejsce przy pierwszym pochówku w dniu 28 grudnia br.



 



Pojawia się nadzieja, że  udostępnione miejsce wokół Pomnika wkrótce pozwoli na regularne godne pochówki Dzieci Zmarłych przed Narodzeniem w pobliskich szpitalach: Szpitalu Wołomińskim, Bródnowskim oraz Praskim. A tym samym pozwoli ukrócić niechrześcijański proceder spalenia ciałek Maleństw wraz z odpadami medycznymi. Taka postawa nie licuje z naszą chrześcijańską kulturą i wiarą, która w "uczynkach miłosierdzia względem ciała" nakazuje nam umarłych pogrzebać.





Głosy, które dało się słyszeć w dniu pogrzebu Dzieci Nienarodzonych, mówią same za siebie. Pewni rodzice uczestniczący w tym godnym i uroczystym pochówku zorganizowanym po raz pierwszy w Markach, po wielu latach wreszcie poczuli w sercu ukojenie tak, jakby to ich własne troje dzieci zostało w końcu pochowane jak trzeba.





Znowu inna osoba, identyfikując się z chowanymi na mareckim cmentarzu Dziećmi, poczuła, że wreszcie godnie żegna swoje rodzeństwo, któremu nie było dane  urodzić się w roku 1975 i 76, i o których istnieniu dowiedziała się stosunkowo niedawno. Po 40 latach skrywania w rodzinie, coby nie było wielodzietnej, prawdy o dwóch poronieniach!






Gorącym pragnieniem obrońców godności życia ludzkiego jest to, aby księża proboszczowie wszystkich parafii dołożyli wszelkich starań, aby na miejscowych cmentarzach umożliwić powstanie grobów Dziecka Utraconego, do których składane byłyby ciałka Dzieci Zmarłych przed Urodzeniem w miejscowych szpitalach. Godny i uroczysty pochówek Dzieci Utraconych, taki jak miał miejsce w Markach, nie tylko przywraca tym Dzieciom człowieczeństwo, ale również uczestnikom tej uroczystości pozwala ukoić ból po stracie swoich bliskich Maleństw oraz wzrastać w człowieczeństwie. Pochówek Dzieci Utraconych to nadzieja dla naszej cywilizacji. To szczyt cywilizacji!








Tekst i zdjęcia: Bogusława Sieroszewska                    Konsultacje: ks. Kazimierz Sztajerwald


                             


 Wiersz inspirowany książką włoskiej dziennikarki Oriany Fallaci


 pt. "List do nienarodzonego dziecka" 


  


Pomnik Dziecka Utraconego


                  Pomnik Dziecka Utraconego,         


           Dziecka z nicości Wszechświata


         Mocą Bożą wydobytego do bycia.


             Maleństwu z duszą niepodległą śmierci


      Człowieczą godność przywraca


       Marecka Mogiła-Pomnik pamięci.




                 Z łona Matki dawno


                 Anielski orszak duszę


                 Przyjął na wieczności łono.


                 Oj, raduje ci się ona


                 U Boga w gościnie!


                 Choć nie zaznała radości


                 Ziemskiego życia,


                 Dziś jest godnie


                 Upamiętniona,


                 A Pomnik-Mogiła


                 Maleństwa bez imienia


                 Ukoi smutną matkę,


                 Uleczy ojca serca


                 Zranienia.




                 Kto powiedział, że byłoś


                 Bezwładną materią,


                 Niemalże rośliną,


                 Którą można było


                 Usunąć łyżką?


                 Szaleniec!


                 Dziecko Utracone,


                 Najpierw miałoś czoło,


                 Potem formowałoś usta,


                 Woskowe miałoś dłonie,


                 Małe stopy na krzyż


                 Ułożone w łonie,


                 Zarys twarzy z noskiem,


                 Dwoje dużych oczu  też


                 Z ciemnym pigmentem,


                 Gdzie miałoś tworzyć perły łez.




     Usunęli Cię niczym


  Pisklę z ciepłego gniazda,


Niczym zepsuty ząb,


Wyrzucili do śmieci,


Do czarnego worka


Z pokrwawioną watą i gazą


Jak medyczny odpad.


Nikt nie wziął Cię w ramiona.


Umarłoś nie wiedząc,


Czym są barwy,


Dźwięki, smaki,


Myśli, zapachy,


Lecz wiesz czym


Jest odrzucenie,


Śmierć i kroczące


Przed nią cierpienie.


Bóg upomni się o każde


Mikroskopijne istnienie.




Pomnik Dziecka Utraconego,


Mogiła symbol Bożego Maleństwa,


Osią jej Święta Rodzina,


Święty Józef z Nazaretu,


Święta Maryja Matka


Z Jezuskiem na kolanach,


W koło nich liczna


Dziecięca gromadka.


Niech ten sielski widok z raju


Z Piastunką godnej śmierci,


Obrończynią życia w łonie,


Ukoi Rodzica sumienie.


Niech uświęcona, cmentarna


Ziemia marecka


Pożegna i przygarnie.


Niech matka i ojciec


Dziecko Utracone


Nareszcie


Pochowa


Godnie.






       Bogusława Sieroszewska


 Warszawa/Marki, październik 2016/czerwiec 2017



Galeria

zdjecie: 106919
fot. 1
fot. 2
fot. 3
fot. 4
fot. 5
fot. 6
fot. 7
fot. 8
fot. 9
fot. 10
fot. 11
fot. 12
fot. 13
fot. 14
fot. 15
fot. 16
fot. 17
fot. 18
fot. 19
fot. 20
fot. 21
fot. 22
fot. 23
zdjecie

Bogusława Sieroszewska

Wiceprezes Stowarzyszenia Marki-Pustelnik-Struga. Absolwentka filologii angielskiej Uniwersytetu Warszawskiego z dyplomami Cambridge. Zajmuje się nauczaniem języka angielskiego w Markach i Warszawie, również przez skype'a!

Pasja - najnowsza historia Polski: Żołnierze Niezłomni Powstania Antykomunistycznego, Sierpień'80, marecka historia angielskich Braci Briggsów, fabrykantów i dobrodziejów Marek, opisana osobiście w Roczniku Mareckim tom II.

Komentarze:

Zastrzeżenie

Opinie publikowane na łamach Portalu Społeczności Marek są prywatnymi opiniami piszących — redakcja Portalu nie ponosi za nie żadnej odpowiedzialności.
Osoby publikujące w artykułach lub zamieszczające w komentarzach wypowiedzi naruszające prawo mogą ponieść z tego tytułu odpowiedzialność karną lub cywilną.

ACTIVENET - strony www, sklepy internetowe - Marki, Warszawa

skocz do góry